تا آسمـان ز ظهـر ظـهـور تـو مژده داد           چشم زمان ز بـارش نـور تـو مـژده داد

جان زمین ز لمس حضور تـو زنده شد           وقتی كه كـاروان ز عبور تـو مژده داد

ظلمت پـریـد از لب بام جهـان، عجـول           آییـنـه تـا ز صبح صبـور تـو مـژده داد

پشت تـمـام كـنـگـره‌هـای سـتـم شكـست           وقتی زمـان ز تـیـغ جسور تو مژده داد

بـاران نـوشت نام تـو را بــر دل زمیـن           وقتــی كـه آسمان ز سطور تو مژده داد

آمد فــرود بـر دلِ مـا جـبـریـیـل عـشـق           از سـورۀ فـصیح حـضور تـو مـژده داد

می‌ مُردم از فرود فراقت، قسم به عشق           !شُكـــر خدا، خدا ز ظهور تــو مژده داد